WskazaniaProdukt leczniczy wskazany jest do początkowego i podtrzymującego leczenia cytomegalowirusowego (CMV) zapalenia siatkówki u pacjentów z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS). Produkt leczniczy wskazany jest również w zapobieganiu chorobie CMV u pacjentów nie zakażonych wirusem cytomegalii , którzy otrzymali przeszczepiany narząd miąższowy od dawcy zakażonego CMV.DawkowanieUwaga. Ścisłe stosowanie się do zaleceń dotyczących dawkowania jest konieczne, aby uniknąć przedawkowania leku. Walgancyklowir po podaniu doustnym jest szybko i w znacznym stopniu metabolizowany do gancyklowiru. Dawka doustna walgancyklowiru 900 mg podawana 2x/dobę jest równoważna dawce dożylnej 5 mg/kg mc. gancyklowiru podawanej 2x/dobę. Ogólny wpływ gancyklowiru na organizm po podaniu 900 mg walgancyklowiru w postaci roztworu doustnego jest taki, jak po podaniu 900 mg walgancyklowiru w postaci tabl. Leczenie cytomegalowirusowego (CMV) zapalenia siatkówki. Dorośli. Leczenie początkowe cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki. U pacjentów z czynnym cytomegalowirusowym zapaleniem siatkówki zaleca się podawanie 900 mg walgancyklowiru 2x/dobę przez okres 21 dni. Dłuższe leczenie początkowe może zwiększać ryzyko toksycznego działania na szpik kostny. Leczenie podtrzymujące cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki. Po leczeniu początkowym lub u pacjentów z nieczynnym cytomegalowirusowym zapaleniem siatkówki zaleca się podawanie 900 mg walgancyklowiru raz/dobę. Jeśli u pacjenta nasili się zapalenie siatkówki, można powtórzyć leczenie początkowe; należy jednak brać pod uwagę możliwość oporności wirusa na lek. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność produktu w leczeniu cytomegalowirusowego zapalenia siatkówki nie zostało przebadane u dzieci i młodzieży w odpowiednich i dobrze kontrolowanych badaniach klinicznych. Zapobieganie chorobie CMV po przeszczepieniu narządu miąższowego. Dorośli. Zalecaną dawką dla biorców przeszczepu nerki jest 900 mg raz/dobę. Dawkowanie należy rozpocząć w ciągu 10 dni po przeszczepieniu i kontynuować 100 dni po transplantacji. Stosowanie zapobiegawcze można kontynuować do 200 dni po przeszczepieniu. Jeśli pacjent otrzymał przeszczep narządu miąższowego innego niż nerki, zalecaną dawką jest 900 mg raz/dobę. Dawkowanie należy rozpocząć w ciągu 10 dni po przeszczepieniu i kontynuować przez 100 dni po przeszczepieniu. Dla dzieci (w wieku od urodzenia), którym przeszczepiono narząd miąższowy i u których występuje ryzyko rozwoju choroby CMV, zalecaną podawaną raz/dobę dawkę produktu oblicza się według poniższego wzoru, uwzględniającego powierzchnię ciała (BSA) oraz ClCr wyliczony według wzoru Schwartza. Dawka dla dziecka [mg] = 7 x BSA (wg wzoru Mostellera) x ClCr (wg wzoru Schwartza). Jeśli ClCr wyliczony metodą Schwartza jest większy niż 150 ml/min/1,73 m2, należy do wzoru podstawić maksymalną wartość 150 ml/min/1,73 m2: powierzchnia ciała wg wzoru Mostellera: BSA [m2] = Öwzrost [cm] x masa [kg]/3600 ClCr wg wzoru Schwartza [ml/min/1,73 m2] = k x wzrost [cm] / stężenie kreatyniny w surowicy [mg/dl] gdzie k = 0,45* dla pacjentów w wieku <2 lat, 0,55 dla chłopców w wieku od 2-13 lat i dziewczynek w wieku od 2-16 lat oraz 0,7 dla chłopców w wieku od 13-16 lat. Pacjenci w wieku powyżej 16 lat. Wartości k podano na podstawie oznaczania stężenia kreatyniny w surowicy metodą Jaffe’go i może być konieczna ich korekta, jeśli zastosowano metodę enzymatyczną. Dla wybranych subpopulacji, należy rozważyć odpowiednie zmniejszenie wartości k (np. u dzieci z małą masą urodzeniową). U dzieci po przeszczepieniu nerki, zalecaną podawaną raz na dobę dawkę (7 x BSA x ClCr) należy zastosować w ciągu 10 dni po przeszczepieniu i stosować do 200 dni po przeszczepieniu. U dzieci po przeszczepieniu narządu miąższowego innego niż nerka, zalecaną podawaną raz/dobę dawkę (7 × BSA × ClCr) należy zastosować w ciągu 10 dni po przeszczepieniu i stosować do 100 dni po przeszczepieniu. Każdą wyliczoną dawkę należy zaokrąglić w górę do najbliższej wielokrotności 25 mg. Jeśli wyliczona dawka przekracza 900 mg, należy podać dawkę maks. 900 mg. Zalecaną postacią farmaceutyczną jest zawiesina doustna, gdyż umożliwia podawanie leku w dawce wyliczonej wg powyżej podanego wzoru. Jednak można stosować również tabl. powl. jeżeli wyliczona dawka różni się nie więcej niż o 10% od dawki możliwej do podania za pomocą tabl. oraz jeśli pacjent może połknąć tabl. Np. jeśli wyliczona dawka mieści się w przedziale między 405 mg a 495 mg, można podać 1 tabl. 450 mg. Zalecane jest regularne kontrolowanie stężenia kreatyniny w surowicy, branie pod uwagę zmian we wzroście oraz mc.i dostosowywanie zgodnie z tym dawki przez okres stosowania zapobiegawczego produktu. Szczególne zalecenia dotyczące dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Należy dokładnie kontrolować stężenie kreatyniny w surowicy lub ClCr. Konieczne jest dostosowanie dawki w zależności od ClCr. ClCr (ml/min) można wyliczyć szacunkowo na podstawie jej stężenia w surowicy, za pomocą następujących wzorów: U mężczyzn: ClCr = (140 - wiek [lata]) × (mc. [kg])/ (72) × (0,011 × stężenie kreatyniny w surowicy [mikromol/l]). U kobiet: ClCr = 0,85 × wartość ClCr u mężczyzn. ClCr [ml/min] ł60. Dawka początkowa walgancyklowiru: 900 mg 2x/dobę; Dawka podtrzymująca lub zapobiegawcza walgancyklowiru: 900 mg raz/dobę. ClCr [ml/min] 40-59; Dawka początkowa walgancyklowiru: 450 mg 2x/dobę; Dawka podtrzymująca lub zapobiegawcza walgancyklowiru: 450 mg raz/dobę. ClCr [ml/min] 25-39; Dawka początkowa walgancyklowiru: 450 mg raz/dobę; Dawka podtrzymująca lub zapobiegawcza walgancyklowiru: 225 mg raz/dobę. ClCr [ml/min] 10-24; Dawka początkowa walgancyklowiru: 225 mg raz/dobę; Dawka podtrzymująca lub zapobiegawcza walgancyklowiru: 125 mg raz/dobę. ClCr [ml/min] < 10; Dawka początkowa walgancyklowiru: 200 mg 3x w tygodniu po dializie; Dawka podtrzymująca lub zapobiegawcza walgancyklowiru: 100 mg 3x w tygodniu po dializie. Pacjenci poddawani hemodializie. Dostosowanie dawki jest konieczne u pacjentów dializowanych (ClCr <10 ml/min). Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu w grupie pacjentów z niewydolnością wątroby. Dzieci i młodzież. Dawkowanie u dzieci po przeszczepieniu narządu miąższowego jest dobierane indywidualnie, w zależności od czynności nerek, wzrostu i mc. pacjenta. Stosowanie u osób w podeszłym wieku. Nie oceniano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu w tej grupie pacjentów. Pacjenci z ciężką leukopenią, neutropenią, niedokrwistością, trombocytopenią i pancytopenią. Przed rozpoczęciem leczenia. Jeśli podczas leczenia produktem nastąpi znaczne zmniejszenie liczby krwinek, należy rozważyć podawanie czynników krwiotwórczych i/lub przerwanie podawania leku.UwagiTabletki należy przyjmować w miarę możliwości podczas posiłków. Tabletek nie należy przełamywać lub kruszyć. Proszek do sporządzania roztworu doustnego, należy rozpuścić przed doustnym podaniem. Załączone są dwa dozowniki do dawkowania doustnego, z podziałką co 25 mg-500 mg. Zaleca się, aby pacjent używał dozownika.PrzeciwwskazaniaNadwrażliwość na walgancyklowir, gancyklowir lub pozostałe składniki preparatu. Nadwrażliwość na acyklowir i walacyklowir. Ciąża i okres karmienia piersią.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożnościZaleca się w czasie leczenia monitorowanie bezwzględnej liczby elementów morfotycznych krwi oraz płytek. Szczególnie dokładnie należy kontrolować pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Jeśli podczas leczenia preparatem wystąpi znaczna leukopenia, neutropenia, niedokrwistość i/lub trombocytopenia, należy rozważyć podawanie krwiotwórczych czynników wzrostu i/lub przerwanie leczenia. Należy zachować szczególną ostrożność wyrzucając uszkodzone tabletki ze względu na potencjalną teratogenność i rakotwórczość dla ludzi. Należy unikać bezpośredniego kontaktu uszkodzonych lub pokruszonych tabletek ze skórą i błonami śluzowymi. Nie należy rozpoczynać leczenia preparatem, jeśli bezwzględna liczba neutrofili jest mniejsza niż 500 komórek/µl lub liczba płytek krwi jest mniejsza niż 25 000/µl, lub stężenie hemoglobiny jest mniejsze niż 8 g/dl. Ostrożnie stosować u pacjentów z uprzednio stwierdzoną zmniejszoną liczbą w którejkolwiek z grup komórek krwi obwodowej o nieustalonej przyczynie lub związaną z przyjmowanymi lekami w wywiadzie, a także u chorych poddawanych radioterapii. Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek; preparatu nie należy stosować u pacjentów poddawanych hemodializie. Walgancyklowiru i imipenemu z cylastatyną nie należy podawać równocześnie, jeśli potencjalne korzyści takiego leczenia nie przewyższają potencjalnego ryzyka. Szczególnie ostrożnie stosować walgancyklowir u pacjentów leczonych didanozyną, lekami o znanym działaniu mielosupresyjnym (np. zydowudyną), lekami zaburzającymi czynność nerek. Kontrolowane badanie kliniczne z walgancyklowirem stosowanym w zapobieganiu zakażeniom wirusem CMV u pacjentów po przeszczepach, nie zawierają danych dotyczących przeszczepu płuca i jelita ze względu na ograniczona liczbę pacjentów z tego typu przeszczepem. Stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży nie jest zalecane. Nie oceniano bezpieczeństwa i skuteczności preparatu u pacjentów z niewydolnością wątroby oraz u osób w podeszłym wieku.InterakcjeNie przeprowadzono badań in vivo dotyczących interakcji leków z walgancyklowirem. Ponieważ walgancyklowir jest szybko i w znacznym stopniu metabolizowany do gancyklowiru, oczekuje się, że interakcje z innymi lekami będą podobne do obserwowanych w przypadku gancyklowiru. Opisano drgawki u pacjentów przyjmujących imipenem z cylastatyną i gancyklowir - leków tych nie należy stosować równocześnie, jeśli potencjalne korzyści takiego leczenia nie przewyższają potencjalnego ryzyka. Probenecyd podawany razem z doustną postacią gancyklowiru może powodować istotne zmniejszenie klirensu nerkowego gancyklowiru (20%) i zwiększenie ekspozycji na lek (40%), a tym samym nasilać jego toksyczność. Jednoczesne podanie z zydowudyną zwiększa jej biodostępność, zmniejszając biodostępność gancyklowiru - należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania. Ponieważ zarówno gancyklowir, jak i zydowudyna mogą powodować neutropenię i niedokrwistość, niektórzy pacjenci mogą nie tolerować równoczesnego leczenia tymi lekami w pełnych dawkach. Podczas jednoczesnego stosowania z didanozyną, gancyklowir może nasilać jej toksyczność. Jednoczesne podanie doustnej postaci mykofenolanu mofetylu (MMF) i dożylnej postaci gancyklowiru, które mogą konkurować o wydzielanie kanalikowe, może spowodować zwiększenie stężeń glukuronidu kwasu mykofenolowego (MPAG) i gancyklowiru. Nie przewiduje się znaczących zmian farmakokinetyki kwasu mykofenolowego (MPAG) i nie jest konieczne dostosowanie dawek MMF. U pacjentów z niewydolnością nerek, którym podaje się jednocześnie MMF, jak i gancyklowir, należy przestrzegać zaleceń dotyczących dawkowania gancyklowiru i dokładnie obserwować pacjentów. Ponieważ zarówno MMF, jak i gancyklowir mogą powodować neutropenię i leukopenię, pacjentów należy obserwować (toksyczność obu leków może się sumować). Nie zaobserwowano istotnych klinicznie zmian w farmakokinetyce po równoczesnym podaniu gancyklowiru i zalcytabiny. Zarówno gancyklowir, jak zalcytabina mogą powodować obwodowe neuropatie i konieczne jest obserwowanie pacjentów w celu wykrycia takich objawów. Nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji po jednoczesnym podaniu gancyklowiru i stawudyny. Nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych po jednoczesnym podaniu trimetoprymu i doustnej postaci gancyklowiru. Istnieje jednak możliwość zwiększonej toksyczności ze względu na właściwości mielosupresyjne obu leków - leki te mogą być stosowane jednocześnie tylko wówczas, gdy potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Toksyczność walgancyklowiru może się zwiększyć, jeśli jest on podawany jednocześnie z innymi lekami, hamującymi replikację szybko dzielących się komórek (komórki szpikowe, komórki jąder lub warstw zarodkowych skóry i błony śluzowej przewodu pokarmowego), bezpośrednio przed tymi lekami lub po nich. Do leków tych należą dapson, pentamidyna, flucytozyna, winkrystyna, winblastyna, adriamycyna, amfoterycyna B, połączenia trimetoprymu z sulfonamidami, analogi nukleozydów i hydroksymocznik. Toksyczność gancyklowiru może również zwiększyć się podczas jednoczesnego podawania walgancyklowiru z lekami zmniejszającymi klirens nerkowy gancyklowiru. Należą do nich leki nefrotoksycznne (cydofowir i foskarnet) oraz leki konkurencyjnie hamujące aktywne wydzielanie kanalikowe w nerkach (np. inne analogi nukleozydów). Stosowanie tych leków z walgancyklowirem należy brać pod uwagę tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści z takiego leczenia przewyższają potencjalne ryzyko.Ciąża i laktacjaBrak danych dotyczących stosowania walgancyklowiru u kobiet w ciąży. Jego aktywny metabolit - gancyklowir, przenika przez barierę łożyska. Podczas badań na zwierzętach stwierdzono, że gancyklowir jest substancją mutagenną, teratogenną, embriotoksyczną, aspermatogenną i rakotwórczą, a także upośledzającą płodność samic. Preparat należy uważać za potencjalnie teratogenny i rakotwórczy również dla ludzi, mogący powodować wady wrodzone i nowotwory. Preparat może powodować także przemijające lub stałe zahamowanie spermatogenezy. Preparatu nie należy podawać w okresie ciąży, chyba, że korzyść terapeutyczna dla matki przewyższa potencjalne ryzyko uszkodzenia płodu. Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować o konieczności stosowania skutecznej antykoncepcji podczas stosowania leku. Mężczyznom należy zalecić stosowanie barierowych środków antykoncepcyjnych podczas leczenia oraz przez okres co najmniej 90 dni po leczeniu, aby wykluczyć ryzyko zajścia w ciążę przez partnerkę. W czasie leczenia preparatem należy przerwać karmienie piersią.Działania niepożądaneNajczęściej występującymi działaniami niepożądanymi obserwowanymi podczas stosowania walgancyklowiru były neutropenia, niedokrwistość oraz biegunka. Podawanie walgancyklowiru i gancyklowiru w postaci doustnej związane jest z większym ryzykiem występowania biegunki niż podanie dożylne gancyklowiru. Dodatkowo stosowanie walgancyklowiru jest związane z większym ryzykiem wystąpienia neutropenii i leukopenii niż podanie doustne gancyklowiru. Ciężka neutropenia (<500/µl) była obserwowana częściej u pacjentów z zapaleniem siatkówki wywołanym przez wirus CMV leczonych preparatem walgancyklowir niż u pacjentów po przeszczepach narządów miąższowych otrzymujących walgancyklowir lub doustnie gancyklowir. Ponadto często obserwowano: zakażenia układu moczowego, kandydozę jamy ustnej, posocznicę; ciężką niedokrwistość, trombocytopenię, leukopenię, pancytopenię; zmniejszenie łaknienia, jadłowstręt; depresję, niepokój, splątanie, nieprawidłowe myślenie; ból głowy, bezsenność, zaburzenia smaku, osłabienie czucia, parestezje, neuropatię obwodową, zawroty głowy (z wyjątkiem zawrotów pochodzenia błędnikowego), drgawki; obrzęk plamki żółtej, odklejenie siatkówki, zmętnienie w ciele szklistym, ból oka; ból ucha; kaszel; nudności, wymioty, ból brzucha, ból nadbrzusza, niestrawność, zaparcia, wzdęcia brzuszne, utrudnienie połykania; zaburzenia czynności wątroby, zwiększenie we krwi aktywności fosfatazy zasadowej i AspAT; zapalenie skóry, nocne poty, świąd; bóle pleców, ból mięśni, ból stawów, kurcze mięśni; zmniejszenie klirensu kreatyniny, zaburzenie czynności nerek; zmęczenie, gorączkę, dreszcze, ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, osłabienie; zmniejszenie masy ciała, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi. Niezbyt często: zahamowanie czynności szpiku kostnego, reakcje anafilaktyczne; pobudzenie, zaburzenie psychiczne, drżenie; zaburzenia widzenia, zapalenie spojówek, głuchotę, arytmie, niedociśnienie; owrzodzenie ust, zapalenie trzustki, zwiększenie aktywności AlAT we krwi, łysienie, pokrzywkę, suchość skóry, krwiomocz, niewydolność nerek; niepłodność u mężczyzn.DziałanieWalgancyklowir jest L-walilowym estrem gancyklowiru (prolekiem). Po podaniu doustnym, walgancyklowir jest szybko i w znacznym stopniu metabolizowany do gancyklowiru przez jelitowe i wątrobowe esterazy. Gancyklowir jest syntetycznym analogiem 2'-deoksyguanozyny i hamuje replikację wirusów opryszczki in vitro i in vivo. Wirusy wywołujące zakażenia u ludzi, wrażliwe na walgancyklowir, to cytomegalowirus ludzki (HCMV), wirus opryszczki zwykłej 1 i 2 (HSV-1 i HSV-2), ludzki wirus opryszczki 6, 7 i 8 (HHV-6, HHV-7 i HHV-8), wirus Epsteina-Barr (EBV), wirus ospy wietrznej i półpaśca (VZV) i wirus zapalenia wątroby typu B (HBV). Wirusostatyczne działanie gancyklowiru związane jest z hamowaniem syntezy wirusowego DNA poprzez konkurencyjne hamowanie włączania trójfosforanu deoksyguanozyny do DNA przez wirusową polimerazę DNA oraz poprzez włączanie trójfosforanu gancyklowiru do wirusowego DNA, co powoduje zakończenie nici DNA lub bardzo ograniczone jej dalsze wydłużanie. Walgancyklowir jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego, szybko i w znacznym stopniu metabolizowany do gancyklowiru w ścianie jelit i wątrobie. Ogólna ekspozycja na walgancyklowir jest przejściowa i mała. Bezwzględna biodostępność gancyklowiru powstałego z walgancyklowiru wynosi około 60%, a uzyskane tą drogą działanie gancyklowiru na organizm jest podobne do działania uzyskiwanego po podaniu dożylnym. Zaleca się podawanie preparatu razem z pożywieniem. Z powodu szybkiej przemiany walgancyklowiru w gancyklowir, nie ustalono danych dotyczących wiązania walgancyklowiru z białkami. Wiązanie gancyklowiru z białkami osocza wynosi 1-2% w zakresie stężeń 0,5-51 µg/ml. Po podaniu walgancyklowiru, główną drogą eliminacji jego metabolitu gancyklowiru jest wydalanie z moczem w wyniku przesączania kłębuszkowego i aktywnego wydzielania kanalikowego. T0,5 gancyklowiru powstałego z walgancyklowiru wynosi 4,1 +/- 0,9 h u pacjentów zakażonych HIV i CMV.Skład1 tabl. powl. zawiera 450 mg chlorowodorku walgancyklowiru.
Rx
LaktacjaLek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria CBadania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria CBadania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria CBadania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Komentarze
[ z 0]