WskazaniaCukrzyca wymagająca leczenia insuliną.DawkowanieOczekiwane stężenie glukozy we krwi, rodzaj preparatu i dawkowanie insuliny (wielkość dawki i czas podawania) należy ustalić indywidualnie, z uwzględnieniem stosowanej diety, aktywności fizycznej i trybu życia pacjenta. Dawka dobowa i czas podawania. Nie ma ściśle ustalonych zasad dawkowania insuliny. Średnie zapotrzebowanie na insulinę wynosi zwykle 0,5-1,0 j.m./kg mc./dobę. Podstawowe zapotrzebowanie metaboliczne stanowi 40-60% całkowitej dawki dobowej. Produkt leczniczy wstrzykuje się podskórnie 30-45 minut przed posiłkiem. Produkt leczniczy100 j.m./ml we wstrzykiwaczu. Wstrzykiwacz SoloStar umożliwia podanie insuliny w zakresie od 1 do 80 jednostek, z dokładnością do 1 jednostki. Każdy wstrzyk. zawiera dawki wielokrotne. Dalsze dostosowywanie dawek. Poprawa kontroli metabolicznej może skutkować zwiększoną wrażliwością na insulinę prowadząc do zmniejszenia zapotrzebowania na nią. Zmiana dawki może być potrzebna, np. w przypadku: zmiany mc. pacjenta, zmiany trybu życia pacjenta, pojawienia się innych okoliczności, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia hipo- lub hiperglikemii. Pacjenci w podeszłym wieku (ł65 lat). U osób w podeszłym wieku postępujące pogorszenie czynności nerek może prowadzić do zmniejszania zapotrzebowania na insulinę. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone z powodu zmniejszonego metabolizmu insuliny. Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone z powodu zmniejszonego procesu glukoneogenezy oraz z powodu zaburzeń metabolizmu insuliny.UwagiProdukt leczniczy nie może być podawany dożylnie. Produktu leczniczego nie należy stosować w pompach infuzyjnych, a także w pompach insulinowych zewnętrznych lub w postaci implantu. Produkt leczniczy podaje się podskórnie. Produktu leczniczego nie należy nigdy podawać dożylnie. Wchłanianie insuliny, a co za tym idzie, jej działanie obniżające stężenie glukozy we krwi różni się w zależności od okolic wstrzyknięcia (np. wchłanianie ze ściany brzucha w porównaniu z wchłanianiem z uda). Miejsce wstrzykiwania insuliny w obrębie danej okolicy należy zmieniać po każdym wstrzyknięciu. Insuman Comb 25 SoloStar 100 j.m./ml we wstrzykiwaczu należy podawać wyłącznie we wstrzyknięciach podskórnych. Jeśli konieczne jest podanie za pomocą strzykawki, należy skorzystać z roztw. w fiolce. Przed użyciem wstrzykiwacza SoloStar należy dokładnie przeczytać instrukcję użycia zawartą w ulotce dla pacjenta. W celu uzyskania szczegółów dotyczących przygotowania leku do stosowania, patrz ChPL.PrzeciwwskazaniaPacjent jest uczulony na insulinę lub inne składniki zawarte w preparacie. W takim przypadku nie należy stosować lub kontynuować podawania preparatu. Jednakże nie należy przerywać leczenia, ponieważ może to prowadzić do wystąpienia ciężkiej hiperglikemii (bardzo wysokie stężenie glukozy we krwi) oraz kwasicy ketonowej (nagromadzenie kwasów we krwi w wyniku rozkładania przez organizm tłuszczów zamiast glukozy). Preparatu nie należy podawać dożylnie ani stosować w pompach insulinowych - do takich urządzeń stosuje się specjalne preparaty insulinowe.Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożnościWystąpienie choroby lub poważny uraz mogą stać się przyczyną zwiększenia stężenia glukozy we krwi (hiperglikemii). W przypadku spożycia zbyt małej ilości pokarmu stężenie glukozy we krwi może się obniżyć (hipoglikemia). W takich przypadkach kontrolowanie cukrzycy musi być bardzo staranne i często wymaga pomocy lekarskiej. Pacjenci z cukrzycą typu 1 (cukrzyca insulinozależna) powinni przyjmować dostateczną ilość węglowodanów i kontynuować leczenie insuliną. Zdolność do koncentracji i szybkiej reakcji może ulec upośledzeniu wskutek zbyt małego (hipoglikemia) lub zbyt dużego (hiperglikemia) stężenia glukozy we krwi oraz z powodu pogorszenia widzenia. Może to stwarzać zagrożenie dla samego pacjenta i innych osób (np. podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn).InterakcjeNiektóre leki powodują zmniejszenie, a inne zwiększenie stężenia glukozy we krwi, jeszcze inne mogą, zależnie od sytuacji, powodować albo zmniejszenie albo zwiększenie stężenia glukozy we krwi. w takich przypadkach konieczna może być zmiana dawki insuliny. Wskazane jest zachowanie ostrożności nie tylko podczas rozpoczynania stosowania innego leku, ale również po zakończeniu jego przyjmowania. Należy poinformować lekarza o wszystkich aktualnie stosowanych lekach, również tych nabytych bez recepty. Przed zastosowaniem nowego leku należy ustalić z lekarzem jaki wpływ może mieć ten lek na stężenie glukozy we krwi i jakie, jeśli zajdzie potrzeba, środki zaradcze należy podjąć. Do leków, które mogą powodować zmniejszenie stężenia glukozy we krwi należą wszystkie inne leki przeciwcukrzycowe, inhibitory konwertazy angiotensyny, dyzopiramid, fluoksetyna, fibraty, inhibitory monoaminooksydazy, pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany i sulfonamidy. Do leków, które mogą być przyczyną zwiększenia stężenia glukozy we krwi należą: kortykosteroidy (m.in. kortyzon), danazol, diazoksyd, leki moczopędne, glukagon, izoniazyd, estrogeny i progestageny (m.in. leki antykoncepcyjne), pochodne fenotiazyny, somatotropina, leki sympatykomimetyczne (np. adrenalina, salbutamol, terbutalina) oraz hormony tarczycy. Zarówno zwiększenie, jak i zmniejszenie stężenia glukozy we krwi może wystąpić podczas stosowania b-blokerów, klonidyny, soli litu oraz po spożyciu alkoholu. Pentamidyna spowodować może hipoglikemię, po której niekiedy może wystąpić hiperglikemia. b-blokery oraz inne leki sympatykolityczne (np. klonidyna, guanetydyna i rezerpina) mogą spowodować osłabienie pierwszych objawów hipoglikemii, lub całkowicie je zahamować.Ciąża i laktacjaW okresie ciąży i po porodzie może zaistnieć konieczność zmiany dawki insuliny. Szczególnie staranna kontrola przebiegu cukrzycy i zapobieganie wystąpieniu hipoglikemii ma duże znaczenie dla zdrowia dziecka. Należy pamiętać, że brak dostatecznych danych dotyczących stosowania preparatu u kobiet w ciąży. W okresie karmienia piersią należy porozumieć się z lekarzem, ponieważ może wystąpić konieczność zmiany diety i dawek insuliny.Działania niepożądaneW wyniku nadmiernego obniżenia stężenia glukozy we krwi może nastąpić utrata przytomności. Ciężka hipoglikemia może spowodować zawał serca lub uszkodzenie mózgu i może zagrażać życiu. Zazwyczaj pacjent sam może rozpoznać objawy zmniejszenia stężenia glukozy we krwi, co umożliwia podjęcie odpowiedniego działania. Za duże stężenie glukozy we krwi (hiperglikemia). Zbyt duże stężenie glukozy we krwi oznacza, że zapotrzebowanie na insulinę jest większe niż wstrzyknięta dawka insuliny znaczne wahania (poprawa lub pogorszenie) stężenia glukozy we krwi mogą powodować przemijające zaburzenia widzenia. U pacjentów z retinopatią proliferacyjną (choroba oczu związana z cukrzycą) ciężka hipoglikemia może stać się przyczyną przemijającej utraty wzroku. Odczyny w miejscu wstrzyknięcia i reakcje nadwrażliwości. Zbyt częste wstrzyknięcia insuliny w to samo miejsce mogą spowodować zmniejszenie lub zwiększenie grubości podskórnej tkanki tłuszczowej (lipodystrofia). Insulina wstrzyknięta w takie miejsce może nie działać prawidłowo. Wstrzykiwanie insuliny za każdym razem w inne miejsce zapobiega występowaniu taki zmian. Łagodne reakcje w miejscu wstrzyknięcia (np. niezwykle silny ból w czasie wstrzykiwania, świąd, pokrzywka, obrzęk lub zaczerwienie) występują rzadko. Zmiany takie mogą ulec rozszerzeniu wokół miejsca wstrzyknięcia. Większość mniej nasilonych reakcji na insulinę ustępuje zwykle w ciągu kilku dni lub kilku tygodni. Ciężkie reakcje alergiczne na insulinę występują bardzo rzadko. Takie reakcje na insulinę lub substancje pomocnicze mogą przybierać postać rozległych zmian skórnych, znacznego obrzęku skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy), mogą także objawiać się dusznością, obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi bądź zapaścią krążeniową i stanowić zagrożenie życia. Stosowanie insuliny może być przyczyną powstawania przeciwciał przeciwko insulinie (substancje działające przeciwko insulinie). Jednakże rzadko z tego powodu należy zmieniać dawkowanie. W rzadkich przypadkach leczenie insuliną może być przyczyną przemijającego zatrzymania wody w organizmie i obrzęków okolicy łydek i kostek.PrzedawkowanieW przypadku wstrzyknięcia zbyt dużej dawki insuliny może wystąpić hipoglikemia. Należy wówczas często kontrolować stężenie glukozy we krwi. Aby zapobiec wystąpieniu hipoglikemii należy spożyć większy posiłek i kontrolować stężenie glukozy we krwi. W przypadku pominięcia dawki insuliny lub wstrzyknięcia zbyt małej dawki może nastąpić zwiększenie stężenia glukozy we krwi. Dlatego należy często kontrolować stężenia glukozy we krwi.DziałanieZawiesina do wstrzykiwań podskórnych. Insulina zawarta w preparacie wytwarzana jest metodą rekombinacji DNA z zastosowaniem szczepu bakterii Escherichia coli i jest identyczna z insuliną wytwarzaną przez organizm ludzki. Jest preparatem insuliny o umiarkowanie szybkim początku i długim okresie działania. 25% insuliny zawartej w preparacie rozpuszczone jest w wodzie, a 75% stanowią cienkie kryształy insuliny protaminowej.Skład1 ml zaw. zawiera 100 j.m. insuliny ludzkiej biosyntetycznej (izofanowej).
Rx
Ciąża - trymestr 1 - Kategoria ABadania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.
Ciąża - trymestr 2 - Kategoria ABadania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.
Ciąża - trymestr 3 - Kategoria ABadania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.
Wykaz BProdukt leczniczy zawierający substancję czynną silnie działającą.
PapierosyLek u palaczy (także biernych) może wchodzić w interakcje z nikotyną.
Komentarze
[ z 0]