Według badań pochodzących z Uniwersytetu w Göteborgu, mężczyźni z wywiadem otyłości w późnym wieku nastoletnim są, w dorosłym życiu, bardziej narażeni na wystąpienie konglomeratu skrzepniętej krwi (zakrzepu) w kończynie dolnej lub płucu. Ryzyko wzrasta sukcesywnie i jest najwyższe u osób poważnie otyłych w okresie dojrzewania.

Obecność zakrzepu w kończynie dolnej lub płucu jest znana jako żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ). To jedna z najczęstszych chorób sercowo-naczyniowych. Ryzyko jej wystąpienia wzrasta wraz z wiekiem, a w ciągu całego życia dotkniętych nią jest 5-10% populacji ogolnej. Przy potencjalnej śmiertelności, stopień ciężkości choroby bywa różny.

Obecne badanie, opublikowane w Journal of Internal Medicine, opiera się na danych dotyczących 1 639 838 mężczyzn, zaciągniętych do służby wojskowej w Szwecji w latach 1969-2005. Ich średni wiek rekrutacji wynosił nieco ponad 18 lat. Osoby te były monitorowane za pomocą rejestrów pacjentów i tych, dotyczących przyczyn zgonów.

W okresie obserwacji, którego mediana czasu trwania wynosiła 28 lat, zakrzepicę w obrębie kończyny dolnej lub płuca zarejestrowano u nieco ponad 1 procenta (n = 18.665) uczestników badania. Stwierdzono wyraźny związek między wskaźnikiem masy ciała (BMI) w momencie rekrutacji a późniejszym ryzykiem zakrzepicy.

Kolejny wzrost ryzyka ŻChZZ zaobserwowano również w grupie w środkowej i górnej części prawidłowego zakresu BMI (20–25), w porównaniu wartościami bliżej dolnej granicy normy (18,5–20).

Ryzyko nadal wrastało w dwóch wyższych grupach BMI, u osób z otyłością oraz otyłością olbrzymią, do których należało ponad 36 000 uczestników badania.

W grupie badanych z otyłością (BMI 30–35) ryzyko względne wyniosło 2,93 w porównaniu z grupą kontrolną - było ponad dwukrotnie wyższe. Dla osób z otyłością olbrzymią ryzyko względne wyniosło 4,95, tj. okazało się prawie pięciokrotnie wyższe dla występowania zmian zakrzepowo - zatorowych w naczyniach kończyn dolnych lub płuc w całym okresie obserwacji.

Katarina Glise Sandblad jest doktorantką Sahlgrenska Academy, Uniwesytetu w Göteborgu, lekarzem specjalizującym się w dziedzinie chorób wewnętrznych w Szpitalu Uniwersyteckim Sahlgrenska, i pierwszą autorką badania.

„Do chwili obecnej związek między ŻChZZ a otyłością badano głównie w populacjach, w których wskaźnik BMI ocenia się stosunkowo późno. Do tego czasu uczestnicy badania mogli rozwinąć choroby związane z otyłością, takie jak niektóre typu nowotworów, które również wpływają na ryzyko zakrzepicy. W związku z tym istnieje ryzyko niedoszacowania ryzyka otyłości w odniesieniu do ŻChZZ. Ponieważ otyłość, a także jej postać olbrzymia, stają się coraz bardziej powszechne wśród dzieci i młodzieży, coraz ważniejsze staje się badanie długoterminowego ryzyka z tym związanego,” mówi dr Glise Sandblad.

Chociaż obecne badanie obejmuje tylko mężczyzn, zaobserwowane wzorce i odniesienia, zdaniem grupy badawczej, są prawdopodobnie analogiczne dla kobiet. Na czele grupy naukowców stoi Annika Rosengren, profesor medycyny na Uniwersytecie w Göteborgu. Zespół badawczy wcześniej przeprowadził analizy dotyczące otyłości i jej powikłań innych niż ŻChZZ, takich jak zawał serca, udar mózgu, niewydolność serca i kardiomiopatia, w których zaobserwowano podobne wzorce zarówno u mężczyzn, jak i kobiet.

Źródło: sciencedaily.com