Międzynarodowy zespół badawczy kierowany przez Thomasa Müncha z Instytutu Badań Okulistycznych i Wernera Reichardta z Centrum Integralnej Neurobiologii Uniwersytetu w Tybindze stwierdził, że rola fotoreceptorów- pręcików w siatkówce myszy jest znacznie większa niż wcześniej zakładano. Uważano, że pręciki stają się bezużyteczne w miarę wzrostu poziomu światła, podczas gdy widzenie w warunkach światła dziennego opiera się na innych fotoreceptorach- czopkach. Nowe badanie - opublikowane w "Nature Communications" - pokazuje, że funkcja pręcików może nawet wzrastać w jasnym świetle.

Fotoreceptory w siatkówce, z tyłu oczu, są głównymi światłoczułymi komórkami, które pozwalają nam widzieć: przekształcają światło w sygnały elektryczne. Istnieją dwa ich typy, pręciki i czopki, a ogólnie przyjęto, że pręciki są odpowiedzialne za widzenie w słabym świetle, podczas gdy czopki umożliwiają widzenie w jasnym świetle. Ten podział pracy między pręcikami i czopkami można znaleźć praktycznie w każdym podręczniku biologicznym i medycznym.

Nowe badanie rzuca wyzwanie tej tradycyjnej wizji: grupa naukowców z uniwersytetów w Tybindze, Manchesterze i Helsinkach, pod kierownictwem Thomasa Müncha z Tybingi, pokazuje, że pręciki w rzeczywistości również przyczyniają się do widzenia w świetle dziennym. Co najbardziej zaskakujące, ich wkład wzrasta nawet wtedy, gdy światło dzienne staje się jaśniejsze, aż do najjaśniejszych poziomów światła, jakie można napotkać w naturalnym środowisku.

Używając myszy transgenicznych bez funkcjonalnych czopków, naukowcy najpierw zmierzyli sygnały sterowane przez pręciki i mogli niezawodnie wykryć je zarówno w siatkówce, jak i w mózgu, nawet przy wysokich poziomach światła. Co więcej, byli oni następnie w stanie pokazać ten wkład pręcików w jasnym świetle u myszy z w pełni funkcjonalnymi czopkami.

Dzięki tym nowym danym wydawało się oczywiste, że modele stosowane przez większość naukowców z góry muszą być niekompletne. I rzeczywiście, wiele już wiadomo na temat fizjologii pręcików, co nie zostało uwzględnione w całościowym obrazie, jaki do tej pory było przedstawiany. Dodając te informacje, zespół badawczy dotarł do modelu, który nie tylko wyjaśnia, w jaki sposób pręciki widzą tak dobrze w słabym świetle, ale także ich własne odkrycia: że pręciki nadal działają w jasnym świetle.

Źródło: sciencedaily.com