Zgodnie z nowym badaniem hormon odpowiedzialny za romantyczne przywiązanie i więzi rodzicielskie może również wpływać na naszą empatię. Naukowcy doszli do tego wniosku badając pacjentów z neurologicznymi chorobami, które powodują niski poziom oksytocyny.

Oksytocyna jest hormonem wydzielanym w podwzgórzu, które jest bardzo małą częścią mózgu, kontrolującą wiele obszarów ciała, włącznie z apetytem, pragnieniem, snem, nastrojem oraz libido.

Hormon ten jest wydzielany i magazynowany przez przysadkę mózgową, organ wielkości grochu u podstawy mózgu, która reguluje wiele istotnych funkcji życiowych, takich jak metabolizm, wzrost, dojrzewanie fizyczne i rozmnażanie.

Oksytocyna zyskała przydomek „hormonu miłości", ponieważ wydzielamy ją wtedy, kiedy tworzymy więzi z naszym partnerem, naszymi dziećmi, a nawet naszymi czworonogami. Jest ona uwalniana podczas seksu i porodu, aby wspomóc i ułatwić reprodukcję. Jest również wydzielana kiedy patrzymy w oczy naszych bliskich lub kiedy ich przytulamy.

Wykazano, że „hormon miłości" reguluje zachowania społeczne, gdyż zwiększa poczucie zaufania i dąży do zachowań pro-społecznych. Oksytocyna obniża poziom agresji i stresu.

Nowe badanie wzmacnia związek między empatią i oksytocyną, badając, jak pacjenci z niskim poziomem oksytocyny odpowiadają na zadania wymagające empatii.

Oksytocyna zwiększa empatię

Stężenie oksytocyny już uprzednio było wiązane z empatią. Niektóre badania sugerują, że zwiększenie stężenia oksytocyny poprawia empatię poznawczą i pomaga w adaptacji społecznej u pacjentów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (autism spectrum disorder -ASD).

Badając 13 pacjentów z autyzmem stwierdzono, że po inhalacji oksytocyną, pacjenci wykazywali silniejsze interakcje z najbardziej społecznie współpracującymi rówieśnikami i zgłaszali większe poczucie zaufania.
Inne badania wykazały, że oksytocyna zwiększa empatię emocjonalną i poprawia życie społecznie u zdrowych osób.

W rzeczywistości, oksytocyna może selektywnie pomóc nam pamiętać rzeczy, których nauczyliśmy się w pozytywnym środowisku społecznym, i zapomnieć to, czego nauczyliśmy się w bardzo stresującym kontekście uczenia się.

Zredukowany poziom empatii u pacjentów z chorobami neurologicznymi z niskim stężeniem oksytocyny

Naukowcy z Uniwersytetu w Cardiff w Wielkiej Brytanii przeanalizowali pacjentów ze schorzeniami, które mogłyby upośledzać ich produkcję oksytocyny.

Chorobami badanymi były centralna moczówka prosta (cranial diabetes insipidus-CDI) i niedoczynność przysadki (hypopituitarism-HP). W CDI organizm wytwarza obniżone poziomy wazopresyny argininowej, która jest hormonem podobnym do oksytocyny i także jest wytwarzana w podwzgórzu.

W HP, przysadka mózgowa nie produkuje wystarczającej ilości hormonów.

Hipotezy naukowców był dwojakie: po pierwsze, spodziewane poziomy oksytocyny powinny być niższe u pacjentów z CDI i HP. Po drugie, przewiduje się, że niższe stężenie oksytocyny zmniejszy poziom empatii u tych pacjentów.

Zespół badawczy, kierowany przez Katie Daughters z Neuroscience and Mental Health Research Institute na Uniwersytecie w Cardiff, przeanalizował wyniki łącznie 55 osób, z czego 20 z nich miało CDI, 20 miało HP, a 15 było zdrowych.

Daughters i jej współpracownicy pobrali próbki śliny od uczestników zarówno przed, jak i po testach empatii, które składały się z następujących zadań: „Odczytywania umysłu w oczach" i „Odczytywania wyrazu twarzy".

Badania te wykazały niższy poziom oksytocyny w obu grupach pacjentów, zarówno z CDI, jak i HP, ale nie na tyle niskie, by były to statystycznie istotne różnice.

Jednak pacjenci zarówno z CDI, jak i HP mieli znacznie gorsze wyniki w testach empatii, niż zdrowi uczestnicy badania.

U pacjentów z CDI i HP, zadania przebiegały znacznie gorzej, zarówno w identyfikacji wysokiej intensywności mimiki, jak i "czytania czyjegoś umysłu" w spojrzeniu. Zdolność uczestników do rozpoznawania mimiki można było dokładnie przewidzieć po zbadaniu ich poziomu oksytocyny.

Pacjenci z najniższym poziomem oksytocyny wykazywali się również najsłabszymi wynikami w zadaniu rozpoznawania wyrazu twarzy.

Wyniki badań zostały zaprezentowane jako abstrakt konferencyjny przez Daughters i jej zespół na corocznej konferencji Towarzystwa Endokrynologów w Wielkiej Brytanii.

Kolejne badania potrzebne do potwierdzenia wyników

Jak zaznacza Daughters, „jest to pierwsze badanie, które analizuje niski poziom oksytocyny w wyniku medycznych, w przeciwieństwie do psychicznych, zaburzeń".

„Jeśli będą powtarzane," kontynuuje Daughters: „wyniki w naszych grupach pacjentów sugerują, że ważne jest również, aby rozważyć schorzenia niosące ryzyko niskiego poziomu oksytocyny."

Daughters proponuje wprowadzenie metod badawczych, które sprawdzają poziom oksytocyny u niektórych pacjentów.

„Pacjenci, którzy przeszli operację przysadki, a w szczególności Ci, którzy mają nabytą postać CDI, mogą mieć w konsekwencji niższe poziomy oksytocyny. To może mieć wpływ na ich emocjonalne zachowanie, co z kolei wpływa na ich samopoczucie psychiczne. Być może powinniśmy rozważać wprowadzenie kontroli poziomu oksytocyny w tych przypadkach pacjentów," dodaje Katie Daughters.

Autorzy mają nadzieję, że ich badanie będzie zachęcać do nowych, podobnych badań, które pozwolą wzmocnić ich założenia.

Źródło: medicalnewstoday.com